Aruba update nummer 3

Dag lieve mensen!

Het is alweer een tijdje geleden, jullie moesten er even op wachten maar hier komt ie: een nieuw verhaal(tje)!

Inmiddels hebben we een nieuwe auto!! Een groene Geo Tracker, uit 1996. Hij ziet er niet al te florissant meer uit, maar tot zo ver rijdt hij nog en is redelijk waterdicht... Hij stinkt af en toe een beetje, de ramen kunnen niet helemaal dicht, als we het stuur loslaten gaat ie in één streep naar links maar goed. We houden het stuur goed vast en dan blijft ie wel op de weg.
We moesten brikkie natuurlijk weer terug brengen, dus wij willen op pad. Brikkie, betrouwbaar als hij altijd is start netjes. Maar onze groene aanwinst had er ff geen zin in.
De buurman erbij, die vertelde ons dat de accu leeg was. Tja, wat moet je dan? Opzoek naar een andere! Wij stad en land afgereden. (Gaat hier wat gemakkelijker dan in Nederland, dus dan kun je dat ook echt doen.) Bij ieder tankstation verkopen ze wel accu’s maar niet de acccu die wij hebben… Uiteindelijk kwamen we bij een man onder de boom die zichzelf een garage noemde. Hij zei dat de accu nog wel goed was… Wij zeiden nee hij doet et echt niet. Wij moesten maar ff kijken, hij zet em in een andere auto, wil starten… pruttel, pruttel, pruttel. Oh, hij is een beetje low… Hij ging em wel opladen en dan konden we over een uurtje wel weer komen om em op te halen. Ondertussen maar ff verder gereden, veel hoop hadden we er niet in, op zoek naar een andere die wel past. Een paar honderd meter verder hadden we hem ook gevonden. 200 gulden voor zo’n ding. Eerst maar ff wachten tot ie was opgeladen om te kijken of ie wel echt op was… Thuisgekomen had de buurman alle kabels schoongemaakt, die waren helemaal verzuurd. Snel eten en de accu weer ophalen. De man aan wie wij de accu hadden gegeven was al naar huis, maar een opaatje dat daar woonde gaf hem wel mee aan ons. Meteen kijken of ie het deed natuurlijk, en gelukkig tot op de dag van vandaag rijden we nog steeds met onze accu! Scheelt weer 200 gulden.

Gelukkig is hij redelijk waterdicht. De afgelopen week heeft het hier flink geregend!
Precies in onze oktobervakantie (Herfst kennen ze hier niet, al lijkt het er wel op met die regen hier...)regent het bijna de hele week. En dan niet een paar druppeltjes maar de hele dag door en met bakken uit de hemel. Daar hebben we natuurlijk ook wel weer mooie plaatjes van. Alles staat dan ongeveer blank... de wegen zijn soms niet begaanbaar en beginnen spontaan af te brokkelen. Na iedere regenbui zijn er weer nieuwe gaten in het asfalt.
Toch hebben we nog wel wat gedaan in onze natte vakantie. Maandag regen… dinsdag zijn we wezen shoppen. Óngeveer alle winkels bij langs geweest, inclusief de souvenirwinkeltjes natuurlijk. Altijd leuk om te zien wat er wel niet te koop is en hoe mensen toeristen enorm afzetten op sommige plekken! Rianne heeft ook nog wat kleren gekocht en ik een paar voetbalsokken zodat ik de volgende keer hopelijk géén blaren krijg!
Woensdag hebben we onze nieuwe bolide tot het uiterste getest. Met de kaart van Aruba en de informatieboekjes met alle leuke plekjes op zak zijn we op pad gegaan. Eerst maar ff tanken voordat we ook nog ergens zonder benzine komen te staan. (Onze jeep zuipt wel als een gek, helaas..) En dan op pad, even langs de ‘garage’ om de banden op de 4x4 te zetten. Zelf waren we niet sterk genoeg. Op naar de natural pool, een hele route beschrijving van de man bij de tire shop gekregen en op pad. Meteen al verkeerd gereden.. Afslag te ver.. dus weer terug. Alsmaar doorrijden, komen we ineens uit bij de natural bridge!! Ligt toch een aardig eindje uit de richting, maar wilden we ook heen dus maakte niet uit. De natural bridge is inmiddels ingestort, en is niet heel spectaculair meer, maar met een beetje verbeeldingskracht maak je em weer heel en dan zou het wel super mooi zijn! Omdat het toch al was ingestort konden we er wel ff op gaan lopen. Na een hele foto sessie maar weer verder, op naar de natural pool.
Onderweg komen we langs de struisvogel farm, wij denken ff kijken naar die beestjes en weer gaan maar we moesten een hele toer gaan doen dus dat doen we wel als er familie langs komt!
Weer verder en ineens zien we de AYO rock formation. Echt enorm grote rotsblokken die op een hoop liggen. Onwijs mooi om te zien maar ik kan me nog steeds niet bedenken hoe die rotsblokken daar allemaal zo terecht zijn gekomen. In de informatieboekjes stond ook dat er indianen tekeningen waren, dus wij op zoek, alles bij langs, maar geen tekening te zien. Het ging al van: ‘Bordjes kennen ze ook niet, Arubanen kiezen liever de moeilijke weg dan de makkelijke’. Maarrr, bij ongeveer de laatste rots zien we een halve grot die is afgesloten en we kijken naar binnen en wel ja daar zien we wat getekend!!! Hebben we toch nog indianen tekeningen gezien!
Nou hopi gauw foto’s maken en naar de auto. Eerst nog een blauwe hagedis op de foto zetten, maar die wilde zo snel mogelijk weg dus dat was een hele klus.
Snel naar de natural pool, maar dat ging niet echt van harte. Er stonden op een gegeven moment bordjes, natural pool final stop. Only 4x4. Wij hebben 4-wheel drive dus dat zou wel goed zitten dachten we. Iedereen had ons gewaarschuwd, ga je daar wel heen? Het heeft al 3 dagen geregend en de weg is heel slecht.. Wij dachten dat allemaal wel ff te doen, Arubanen kunnen goed overdrijven dus dat zou allemaal wel meevallen.
Na 50 meter dacht ik al waar ben ik aan begonnen…Ik was de gelukkige die mocht rijden! Heuveltje over, en toen zagen we hoe het pad (eigenlijk kon je het niet eens een pad noemen..) verder liep. Er waren inmiddels verschillende gemaakt, als ergens een gat was dan werd er om heen gereden. Maar ook daar waren gaten, kuilen, heuveltjes, gekomen dankzij de regen, dit samen met rotsen, stenen en losliggende steentjes.. Dus de keuze was echt niet reuze. De eerste heuvel over, en ik hoopte dat we er dan wel bijna waren… Nee nog lange niet, we konden het pad amper zien, dus we wisten niet goed waar we heen moesten. Gelukkig op plekken waar we echt geen idee hadden welke kant we op moesten stond er een bordje. Die maar volgen en dan steil naar benenden…de heuvel weer af. (Ik dacht bij mezelf, moeten we deze weg ook nog weer helemaal terug???) Het zweet brak me al snel uit.. en niet van de warmte deze keer. Maar ja je moet toch doorrijden, en eindelijk boven op een andere heuvel/berg, zien we de natural pool. Een berg rotsen met daarin een beetje water. Geheel natuurlijk dus. De weg naar beneden leek een stuk beter van bovenaf, maar hoe het lijkt is niet altijd zoals het is.. zo ook nu niet! De weg was nog veel erger, ik kreeg het idee dat bij iedere ‘splitsing’ ik de verkeerde kant koos. We dachten allebei ff aan onze lieve moeders.. en dat we die maar beter niet mee konden nemen hier naartoe. (Of we moeten ze een pilletje geven waar ze rustig van worden anders krijgen ze gegarandeerd hartkloppingen.)
EINDELIJK!!!!! We zijn heelhuids beneden gekomen!! Wat fijn of vaste grond onder je voeten te hebben! (In me achterhoofd spookt het idee dat we ook nog terug moeten)
Tijd voor een duik, het was niet zo heel warm maar als je daar eenmaal bent na al die moeite dan moet je ook wel ff zwemmen natuurlijk. Eerst ff klimmen over wat rotsen heen, en dan via een wat andere rotsen naar een rots in het water en daar konden we zo naar beneden glijden volgens de mensen die er al vrolijk in lagen te spartelen. Er zwommen nog wel wat leuke tropische vissen, maar verder was er niet veel bijzonders aan deze ‘natural pool’. We kunnen wel zeggen dat we er zijn geweest en dat kan niet iedereen op het eiland dus das dan nog iets. Afgedroogd en wel kwamen we weer op het punt om richting de auto te gaan… Zo lang mogelijk uitgesteld maar we moesten er toch een keer weg dus mat alle goede moed dat als we een andere route zouden nemen, het wel rustiger werd. De weg waar we naar beneden kwamen konden we sowieso niet omhoog dus alle hoop op de andere route!
Helaas binnen tien minuten wist ik zeker dat die route ons niets beters ging brengen. We gingen bijna achterover met de auto, dan maar flink gas geven en hopen dat er geen rotsen door de bodemplaat komen. Met het zweet op mijn voorhoofd, en mijn voet op de rem naar beneden gereden. Bij iedere splitsing bekijken wat het beste was.. maar er was weinig beters al leek de keus vaak verkeerd, dan maar zo goed mogelijk de gaten, rotsen, en heuveltjes omzeilen. Eenmaal weer op de gewone weg konden we opgelucht ademhalen.. dit avontuur hadden we overleefd. Maar daar ga ik dus echt nooit weer heen!

Woensdagavond, studentenavond.
Dat moesten ook wij een keertje meemaken. Omdat het toch vakantie was en dus de volgende dag lekker konden uitslapen was dit de ideale gelegenheid om naar de Paddock te gaan. Het was echt super gezellig! Er waren een aantal bekenden, en we hebben meteen maar ff vriendjes gemaakt met de barmannen, glazenhaler en de beveiliger.

Donderdag heeft het weer de hele dag geregend..Vrijdagmiddag, het was voor het eerst deze week droog en meteen warm, zijn we met een collega en een paar andere Arubanen wezen golfen! Patrick, mijn parallel, is president van de golfclub dus hij had ff een uitstapje geregeld. We deden een spel speciaal voor als er beginners waren, Billa balla bongo ofzo. Het was heeeeel raar om een golfclub vast te houden maar het was wel erg leuk om een keertje te doen. Uiteindelijk bij de laatste hole had ik ook nog een keer echt goed geslagen!!! Haha fijn dat mijn talent zich bij de laatste hole pas uit.. maargoed het was een zeer gezellige dag!

Zaterdag had het ook weer de hele dag geregend.. en zondag konden we eindelijk naar het strand!!! De hele vakantie zijn we er niet geweest, dus we hebben flink liggen bakken om wel bruin te blijven he! Al die regen spoelt de bruinigheid zo weg…

Na de vakantie, moet er weer gewerkt worden… zo gaat dat met vakanties. Ook op Aruba, maar de week na de vakantie is nog nooit zo relaxed geweest. Maandag naar school, kinderen lekker onrustig…(Storm op komst zeggen ze dan.) Maandagavond begint het toch te regenen en te waaien! De hele nacht door storm, maar ’s ochtends wel weer rustig. Dus wij naar school, willen we door de rooij rijden (een soort dal, waar het water in wordt afgevoerd.) is deze afgesloten, het water stond te hoog, dus wij opzoek naar de andere weg om naar school te gaan. Om de een of andere reden wisten we niet waar we dan toch heen moesten gaan. Gelukkig werden we gebeld…Susanna: School gaat niet door, we hebben regenvrij! Wij denken, regenvrij, op Aruba?? Maar alle wegen stonden echt blank. En als het hier een beetje regent dan brengen veel ouders hun kind niet eens naar school.. Dinsdag de hele dag regen.. woensdag zelfde liedje, regenvrij! Wij werden niet goed van dat binnen zitten, dus op tijd naar De Paddock om nog iets gedaan te hebben. Op tijd naar huis, want het had bijna niet geregend, en de lucht was vrij helder, dus dat betekende vroeg uit bed donderdag. We moesten weer naar school.

Vrijdagavond teamuitje gehad! We hadden een bustoer, hebben lekker pizza gegeten en lekker wat gedronken met elkaar. In de bananen bus met discolichten en muziek kwamen collega’s waar we het niet van gedacht hadden toch los! Het was al met al een zeer gezellige avond! Zo leer je collega’s van een heel andere kant kennen!
Om half 2 maar lekker naar huis om lekker te gaan slapen. Heerlijk lekker uitgeslapen.

Zooo dat was de update voor de afgelopen weken… jullie zijn weer helemaal bij! De foto’s komen er deze keer wel weer bij! Het zijn er wel aardig wat geloof ik!
Lukas het kaartje is onderweg hoor! Samen met nog een boel andere kaartjes dus die zullen over een dag of 10 wel aankomen denk ik??? Ligt er aan hoeveel zin ze er in hebben om vaart te maken!

Ik zeg Ayo for now en take care! Nu ga ik weer wachten op jullie leuke reacties! :)