Bezoek van mijn lieve broer!

Bon Tardi lieve mensen!
Ja, ja, hier eindelijk weer een verhaaltje. Het zat er al een maand aan te komen, maar hier is ie dan echt! De afgelopen (hoelang is het alweer geleden dat ik een verhaaltje heb geschreven??) maand(en?) was het hier erg gezellig maar ook erg druk.
Johan is hier 9 dagen geweest wat natuurlijk heel gezellig was. 13 november kwam hij aan rond kwart over 6 stond gepland. Arubaans als wij(vooral ik) inmiddels zijn dachten we eigenlijk wel dat het vliegtuig vertraging zou hebben. Dus rond kwart voor 6 maken wij aanstalten om richting het vliegveld te gaan. Ineens krijg ik telefoon, dat gebeurd vrij zelden, een oproep van Johan. Hij was al op het vliegveld, had zijn koffer al en stond buiten te wachten op ons. (OEPS!)
Dus wij meteen weg en 10 minuten later zien we een macamba met een kort geknipt kapsel een sigaretje te roken en met de camera in aanslag.( Jippie, 9 dagen filmen/gefilmd worden!)
Na elkaar een dikke kus en knuffel gegeven te hebben rijden we met mijn lieve broer richting huis en horen we zijn spannende vliegtuig verhaal aan.( Ondertussen is hij wel een beetje trots dat zijn zusje in wel een heel stoere ‘jeep’rijdt! En die gekocht heeft zonder advies van broerlief.)

Eerst ff de spullen droppen thuis, daarna bij Plaza wezen eten. Wij hadden nog niet gegeten en het vliegtuigvoedsel is niet echt een vullende maaltijd. Het was erg lekker en gezellig!

FF tussendoor: Er komt een man op Aruba en gaat bijna direct vanuit het vliegtuig naar een restaurant. Hij heeft keuze uit allerlei soorten lekkernijen en soorten bier. Ook Nederlands eten en bier. Wat besteld hij?

Bij de buurtjes hebben we een matras gecharterd om de eerste nacht een beetje comfortabel te maken. De buurman zat in Zuid- Afrika en zou de volgende dag pas thuis komen. De koffer van Johan was beladen met spullen en cadeautjes voor ons. Heel vervelend… Ook had Johan mijn nieuwe laptop mee, de andere werd toch wel erg traag en kon niet meer zonder stroom functioneren dus dat schoot niet echt op. Nu heb ik zelfs bijna overal in huis internet bereik dus dat is wel lekker, hoef ik niet meer buiten in de warme zon te zitten(of regen) maar kan het ook lekker binnen in de airco.
Goed, na lekker bij gekletst te hebben zijn we richting bed gegaan omdat de volgende dag om 6 uur de wekkers weer gingen.

Na school hebben we Johan opgehaald, hebben we een beetje van de omgeving laten zien en hebben we boodschappen gedaan. Johan heeft, voorspelbaar als hij is, ervoor gezorgd dat er lekkere croissantjes in de kar lagen. Ondertussen had Johan al wel door wat er mis was met de auto, we zijn nog ff naar de pomp gereden om WD-40 op te halen(voor de auto leek onder ons: kruip-olie, maar dat vertaal ik nu uit het plat, dus weet niet eens of dat wel goed is…) In ieder geval, alles wat niet zo soepel meer werkt, doet het weer als je dit spul erop/erin spuit. Ook hebben we een paar ruitenwissers opgehaald en lampjes. Ik kan nu ook autolampen vervangen!!!
Zaterdag zijn we langs de noordkust gereden. Johan achter het stuur natuurlijk, en maar rijden over de woestenij. Er was wel een soort zandpad maar weer niet al te best. Al viel het mee in vergelijking met het pad naar de Natural Pool. FF ter informatie, de Natural Pool kon Johan niet vinden in z’n eentje. De tweede keer is het hem gelukt. Wat betreft zijn fotografisch geheugen is die piekfijn in orde. Hij kon de weg beter vinden dan wij binnen een week.
De noordkust is erg verlaten, hier en daar een huisje/hutje verder is er niks dan natuur. Ook is er geen strand, de golven slaan hier tegen de kust die 3 á 4 meter hoger is. Wel heel mooi om te zien met hoeveel geweld dat gebeurd!
Ineens een herkenningspunt, alto vista. Daar staat een kapelletje, iets katholieks, eerste kapel op Aruba, is toen verwoest door een bepaalde groep mensen en is weer netjes opgebouwd. Inmiddels bezienswaardigheid. We hebben een kaarsje gebrand en zijn weer gegaan. We hadden het wel gezien en kregen trek dus de noordkust hebben we achter ons gelaten en zijn op zoek gegaan naar een plek om te eten. Ver van de boulevard en het toerisme lukt dat niet zo goed. Toen zagen we een paar enorme rotsen bij Arikok. Ook wel Arikok rock formation genoemd… Rotsen beklommen, van het uitzicht genoten, ff liggen bakken bovenop de rots. Toen maar naar huis gegaan om thuis wat te eten.

Nog een keer tussendoor. Kunnen katten ook nachtmerries hebben?? Dushi ligt hier te pitten naast mijn laptop en is aan het bijten en smakken voor zover een kat dat kan. Ook maakt ze hele rare schokkerige bewegingen.

Sorry voor de onderbreking. Deze bewuste zaterdagavond zijn we wederom weer uit eten. Dit maal naar Casa Tua. Een zeer lekkere Italiaan. De buurman is weer thuis en moest zijn bed weer terug. In ruil kregen we een matras van de dochter van de buurvrouw.

Zondag moesten wij hard aan het werk voor school, en hebben we verder weinig gedaan. Johan heeft onze auto een beetje gefikst, en daarna hebben we hem een poetsbeurt gegeven wat ook wel nodig was. (Nu alweer)
De rest van de week heeft Johan ons om 7 uur bij school gedropt, en is hij zelf met de auto op pad gegaan. Helaas was het niet zulk best weer, het heeft flink geregend deze week, dus we hebben hem maar 1 dagje van het strand kunnen laten genieten.

Woensdagavond zijn we met Johan naar het casino geweest, hij had al zijn eigen Lucky kast… haha
Wij snapten en snappen er nog steeds niks van. We hadden we $7,- winst op de eerste avond! Om half 12 zijn we de straat overgestoken naar De Paddock. De muziek stond goed hard, en het was lekker druk. Om half 1 vonden we het mooi geweest, we hebben een patatje gehaald bij de snackkar verderop en zijn naar huis gegaan. Donderdagmorgen konden we niet al te best ons nest uit komen. Gelukkig was het na een kop sterke koffie op school al wat beter. Johan kon lekker terug naar huis en heeft nog een paar uur liggen pitten.
Vrijdag om half 12 staan ineens alle kinderen te schreeuwen en gek te doen. Ik draai me om en zie mijn lieve broer met de camera alle kinderen gek te maken. Iedereen wil er op en is nieuwsgierig.
We hadden net gym gehad en het was bijna pauze dus het was niet zo’n ramp. Hij heeft de donderstenen ff op de film gezet en toen was het al pauze. Na de pauze nog een leuke taalles. Johan heeft mooi de kinderen geholpen, was wel handig een assistent in de klas!
Zaterdag was de laatste dag, Johan zou om kwart over 7 vliegen dus om kwart over 6 komen wij op het vliegveld aan. Kan wel, dachten wij. Johan checkt zijn koffer in terwijl wij de auto ergens parkeren waar dat wel mag, en hij krijgt te horen dat hij eigenlijk al te laat is. Een uur van te voren moest hij door de douane… Weten wij dat ook weer voor het volgende bezoek! Het afscheid was dus maar kort, en even later was Johan door de paspoortcontrole en douane en uit het zicht.
Het was superleuk en gezellig dat hij er was en heeft kunnen zien wat wij hier doen en meemaken. Als je nog een keertje wilt komen ben je van harte welkom!

En toen was Johan weg en moesten wij als een gek aan het werk. De donderdag erop moesten alle rapporten klaar zijn. Er waren nog een paar toetsen door de week dus het was na school lekker doorwerken en donderdagmorgen tijdens het leescircuit en de Engels les de laatste dingen. Heerlijk op tijd! Maar wel af! Alles moest dubbel, zodat het rapport ook in de file van de leerling zit en als het rapport kwijt is de cijfers niet weg zijn. Er waren wel een paar kinderen niet zo blij met mijn advies voor het vervolg onderwijs. Het was tot sommige leerlingen niet doorgedrongen dat het niet alleen om cijfers gaat. Dat heeft tot wel de nodige tranen geleidt bij een enkeling. Gelukkig zorgt dat ook voor meer contact met ouders en ik heb zowaar een ouder waar volgens mijn parallel eerdere jaren geen woord mee te wisselen viel, aan het denken gezet en laten praten. YES!
Het gesprek met de ouder en het hoofd zelf heeft weinig opgeleverd, bij de jongen zie ik gelukkig wel verandering.
In de klas gaat het steeds beter, ze zullen wel druk blijven maar ze gaan leuker met elkaar om en daar ben ik wel erg blij mee.
Na rapporten komen oudergesprekken. De welbekende 10 minuten gesprekken. Volgens mij heeft geen enkel gesprek 10 minuten geduurd. Er waren een paar hele snelle, die stonden binnen 5 minuten weer buiten, of er werd nog ff gezellig gekletst. Maar de meeste waren langer dan 10 minuten. Dinsdag was ik van half 7 tot kwart voor 10 bezig… Ik heb toen op me kop gehad van Rianne, die zou woensdag zelf wel naar huis gaan als het weer zo lang duurde dus toen heb ik me maar ingehouden en was kwart over 9 buiten mijn klas!
Donderdag moest er nog flink geknutseld worden, vrijdag de hele dag Sinterklaas vieren. Woensdag middag waren de cadeautjes al gekocht dus dat was ook al mooi op tijd gedaan. Ik heb een auto in elkaar gezet, en gelukkig was de jongen die ik getrokken had erg blij met zijn surprise, cadeaus en gedicht! Missie geslaagd :)
Na een vrijdag vol enthousiaste, schreeuwende, hyperactieve, ADHD gedragende kinderen had ik wel ff flink hoofdpijn. Een collega was jarig geweest en had lekkere broodjes voor ons en we gingen nog even wat beslissen over kerst. Heel fijn.. Maarja, moest ook gebeuren dus in gedachten lag ik al op bed maar moest ook nog vergaderen. Dat is geen goede combinatie kan ik je vertellen.
Daarna meteen maar naar bed gegaan, en lekker een uurtje liggen slapen. ONM gekeken en lekker doelloos geweest de rest van de avond.

In dit hele verhaal ben ik vast wel weer wat vergeten. In ieder geval het volgende.
We zijn de laatste vrijdag met Johan uit eten geweest naar een grill restaurant. Ik vond et niet zo’n succes gelukkig Rianne en Johan wel! Daarna zijn we nog wat souvenir winkeltjes in en uit gelopen en toen was het de planning om de watershow op film te zetten. Maar helaas was er deze avond geen waterballet.
Ook zijn we afgelopen week naar de drive-in bioscoop geweest. Wat wel erg grappig was, het was iets minder druk dan je altijd ziet in Amerikaanse films maar wel erg leuk om een keer meegemaakt te hebben.
Mijn voetbalsokken en nog een voetbalbroekje zijn aangekomen met Johan mee, ik kan nu nog meer gaan voetballen… Wat niet zo moeilijk is, vorige week maandag voor het laatst gedaan en daarvoor 2/3 weken niet. Van de gymleraar hoorde ik dat ze bij Dakota nog op zoek zijn, hij heeft mijn naam doorgegeven dus volgens hem kon ik bezoek verwachten om competitie te gaan spelen wat wel erg leuk zou zijn!
Er zijn ook tennisrackets gearriveerd, Rianne wil graag gaan tennissen en ik doe graag mee. Alle beweging kan ik wel gebruiken.:) We hebben alleen nog niet gebeld voor lessen, we zeggen steeds: ‘Doen we van de week wel.’ Niet dus.

Verder is Sinterklaas inmiddels voorbij, nu bijna kerst(VAKANTIE!!!) Waar we allebei wel aan toe zijn.
Wie nog op tijd een kaartje wil sturen, moet heel snel zijn.. al denk ik dat je al te laat bent. De post schijnt hier met de kerst nog langzamer te gaan dan normaal, dus ipv 2 weken kan het ook 2 maanden duren.
Voor de vergeetachtigen onder de lezers: (en om er voor te zorgen dat ik wat vaker post krijg;))
Mijn adres is: Residencia San Barbola 271.
Oranjestad, Aruba

Iedereen die mij op de hoogte houdt per mail, post, krabbel enz. Heel erg BEDANKT!!!! Ik hoor regelmatig leuke roddels die ik anders zou missen, om dan ik juli weer domme opmerkingen over te maken.
Voor iedereen die ik vergeten ben om een mail te beantwoorden, mijn excuses! Stuur me een boze mail dan reageer ik zo snel mogelijk!! Het was een beetje gekkenhuis hier de afgelopen weken dus heb ze wel gelezen maar nog niet de tijd gehad om te beantwoorden.

Om in de sinterklaas stemming te blijven, een gedichtje voor jullie:

Voor nu zeg ik weer AYO, het is mooi geweest,
Ik hoop natuurlijk wel dat je wel het hele verhaaltje leest.
De feestdagen staan weer voor de deur(en),
Ik ben erg benieuwd hoe dat hier gaat gebeuren.
Het is bijna kerst en jullie vieren dat in de kou,
Ik vier dat in de zon maar denk wel aan jou.
We zitten al bijna op de helft, de tijd gaat erg snel,
Het is hier erg leuk, maar soms mis ik jullie heus wel!

Veel liefs Hannah


Antwoord op het tussendoortje: De Hollander neemt wat hij altijd neemt. (Wat de boer niet kent dat vreet hij niet.) Hij besteld een bord patat oorlog met 2 frikandellen speciaal, ook wel catamaran en maakt dit goed duidelijk aan de Nederlandse ober, die dit moet vertalen voor de Arubaanse kok.
Wel neemt hij een Balashi, Arubaans bier, omdat je wel de cultuur moet proeven.